آمبولیزاسیون توده کلیوی

توده‌های کلیوی و اهمیت تشخیص و درمان

کلیه‌ها از اندام‌های حیاتی بدن هستند که وظیفه تصفیه خون و دفع مواد زائد را بر عهده دارند. توده‌های کلیوی شامل طیف وسیعی از ضایعات خوش‌خیم و بدخیم می‌شوند که بسته به نوع، اندازه و رفتار بیولوژیکی‌شان نیاز به روش‌های درمانی متفاوتی دارند. برخی از این توده‌ها، مانند آنژیومیولیپوما (AML) یا سرطان سلول کلیوی (RCC)، ممکن است رشد کرده و باعث بروز مشکلاتی مانند خونریزی، درد و نارسایی کلیوی شوند.

روش‌های درمانی توده‌های کلیوی

برای درمان توده‌های کلیوی، گزینه‌های مختلفی وجود دارد که بسته به شرایط بیمار و ماهیت توده انتخاب می‌شوند:

1. مانیتورینگ فعال (Active Surveillance): در مواردی که توده کوچک و خوش‌خیم است، پزشکان ممکن است با انجام تصویربرداری‌های دوره‌ای آن را تحت نظر بگیرند.
2. جراحی (Nephrectomy / Partial Nephrectomy): برای توده‌های بزرگ یا بدخیم، جراحی برداشت کامل یا جزئی کلیه می‌تواند انجام شود.
3. درمان‌های کم‌تهاجمی (Minimally Invasive Treatments): شامل روش‌هایی مانند رادیوفرکانسی (RFA)، کرایوابلیشن (Cryoablation) و آمبولیزاسیون شریانی است که باعث از بین رفتن یا کوچک شدن توده بدون نیاز به جراحی باز می‌شود.

آمبولیزاسیون توده‌های کلیوی: یک روش نوین و کم‌تهاجمی

آمبولیزاسیون شریانی یکی از روش‌های درمانی مؤثر و کم‌تهاجمی برای کنترل رشد توده‌های کلیوی و کاهش عوارض ناشی از آن‌ها است. این روش عمدتاً در موارد زیر کاربرد دارد:

• آنژیومیولیپوما (AML): این توده‌های خوش‌خیم عروقی-چربی-عضلانی، به‌ویژه در بیماران مبتلا به تصلب tuberous sclerosis، ممکن است باعث خونریزی شدید شوند. آمبولیزاسیون می‌تواند از این خونریزی‌ها جلوگیری کند.
• کارسینوم سلول کلیوی (RCC): در برخی بیماران، آمبولیزاسیون می‌تواند به‌عنوان یک روش پیش‌عمل جراحی (neoadjuvant therapy) برای کاهش خونریزی حین جراحی یا به‌عنوان درمان تسکینی در موارد غیرقابل جراحی استفاده شود.
• خونریزی‌های کلیوی (Renal Hemorrhage): آمبولیزاسیون می‌تواند به‌طور مؤثر خونریزی‌های حاد کلیه را کنترل کند.

مراحل انجام آمبولیزاسیون کلیوی

1. دسترسی عروقی: پزشک متخصص رادیولوژی مداخله‌ای یک کاتتر نازک را از طریق شریان فمورال (در کشاله ران) یا رادیال (در مچ دست) به سمت شریان کلیوی هدایت می‌کند.
2. تصویربرداری و تعیین محل توده: با تزریق ماده حاجب و استفاده از آنژیوگرافی، محل دقیق تغذیه‌کننده‌های خونی توده مشخص می‌شود.
3. انسداد عروق تغذیه‌کننده توده: با استفاده از میکروکاتتر، مواد آمبولیک (مانند کویل‌ها، ذرات پلی‌وینیل الکل (PVA)، یا ژل‌فوم) در شریان‌های هدف تزریق شده و جریان خون به سمت توده قطع می‌شود.
4. پایان پروسیجر و ارزیابی نتایج: پس از اطمینان از بسته شدن عروق موردنظر، کاتتر خارج شده و بیمار تحت نظر قرار می‌گیرد.

مزایای آمبولیزاسیون کلیوی

✔ کم‌تهاجمی و بدون نیاز به جراحی باز: این روش نیاز به برش جراحی ندارد و بیمار سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره بازمی‌گردد.
✔ کاهش خونریزی: یکی از مهم‌ترین مزایای آمبولیزاسیون، کنترل خونریزی حاد در بیماران با توده‌های عروقی کلیوی است.
✔ حفظ عملکرد کلیه: در مقایسه با جراحی، که ممکن است نیاز به برداشت کلیه داشته باشد، آمبولیزاسیون به حفظ عملکرد کلیوی کمک می‌کند.
✔ مؤثر در بیماران پرخطر: گزینه‌ای مناسب برای بیمارانی که به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای یا شرایط خاص کاندید جراحی نیستند.
✔ امکان تکرار در صورت نیاز: اگر توده دوباره رشد کند، امکان انجام مجدد آمبولیزاسیون وجود دارد.

آمبولیزاسیون توده‌های کلیوی یک روش مؤثر، ایمن و کم‌تهاجمی برای کنترل توده‌های خوش‌خیم و بدخیم کلیوی است که می‌تواند به حفظ عملکرد کلیه، کاهش عوارض و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند. این تکنیک که توسط متخصصان رادیولوژی مداخله‌ای انجام می‌شود، نقش مهمی در مدیریت بیماران مبتلا به ضایعات کلیوی ایفا می‌کند و به‌عنوان جایگزینی مناسب برای برخی روش‌های جراحی مطرح است.