هدف: ارزیابی این موضوع که آیا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) به اندازه‌ی سی‌تی‌اسکن (CT) در تعیین تغییرات عملکردی ریوی بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک (CF) مؤثر است یا خیر.

روش‌ها: ۲۳ بیمار (۱۲ مرد) با محدوده سنی ۱ تا ۲۰ سال که بیماری CF آن‌ها با تست عرق تأیید شده بود، به مدت ۲ سال مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران ابتدا تحت سی‌تی‌اسکن ریه و یک هفته بعد تحت MRI قفسه سینه بدون تزریق ماده حاجب قرار گرفتند. همخوانی ۲۲۲ متغیر بر اساس سیستم امتیازدهی بهالا (Bhalla) برای یافته‌های CT و MRI بررسی شد.

یافته‌ها: همبستگی قوی بین امتیازات سی‌تی قفسه سینه و MRI بر اساس سیستم بهالا مشاهده شد (R = 0.97, p<0.0001). میانگین و میانه امتیاز هلبیخ-بهالا برای CT به ترتیب 16.87 و 16 (دامنه: 25–7) و برای MRI به ترتیب 17.48 و 17 (دامنه: 25–8) بود. اختلاف میانگین و میانه به ترتیب 0.61 و 1 امتیاز گزارش شد. CT و MRI قفسه سینه همبستگی بالایی داشتند و توافق زیادی در تشخیص تمامی متغیرهای بررسی‌شده نشان دادند؛ از جمله شدت و وسعت برونشکتازی (ICC: 98.8% و 97.6%؛ r = 0.988 و 0.977)، ضخیم‌شدگی اطراف برونش (ICC: 81.4%؛ r = 0.815)، ساکولاسیون‌ها، جزئیات شاخه‌های برونشی درگیر، تعداد حباب‌ها (ICC: 100%؛ r = 1)، آمفیزم (ICC: 67.3%؛ r = 1) و کلاپس/تراکم (ICC: 89.1%؛ r = 0.890).

نتیجه‌گیری: این نتایج نشان داد که هیچ‌یک از یافته‌های مهم توسط MRI نادیده گرفته نشد و MRI می‌تواند جایگزینی ایمن‌تر و در عین حال قابل اعتماد برای CT در پیگیری تغییرات ریوی بیماران مبتلا به CF باشد.